Robert jij bent aan de beurt

Iedere maandag hebben wij bij Reach om 11:00 uur overleg over lopende projecten, over vakantiedagen, over onze eigen communicatie, over wat we gaan tweeten enz, enz. Wat ook iedere maandag aan de orde komt is. 'Wie schrijft deze keer de BLOG?'. Een ieder van ons, en af en toe een gastblogger, schrijft bij toebeurt een blog. Het komt erop neer dat iedereen eens in de 4/5 weken aan de beurt is om iets te schrijven. Moet te doen zijn toch?

Blogstress

Ik wil graag aansluiten bij het blog van Douwe Soepboer over keuzestress. Volgens mij komt daar nog een stress bij. Wanneer je eenmaal de keuzes hebt gemaakt voor een medium, dan dient deze ook onderhouden te worden. Is er gekozen voor twitter, dan moet je op z'n minst regelmatig een tweet de wereld in slingeren. En zit je op LinkedIn dan dien je ook tekenen van leven achter te laten. Dus volgens mij komt er een nieuwe stress bij. Die van mij? Blogstress.

Voor mij is een blog schrijven iedere keer weer een hele opgave. Ik ben geen schrijver en dat zal ik wel nooit worden. Dat was vroeger al bij het schrijven van een opstel op de lagere school, of het schrijven van een scriptie op de Kunst Akademie. Om je een beeld te geven. In mijn computer staan inmiddels 5 of 6 aanzetten tot een blog over de meest fantastische onderwerpen. Echter is het iedere keer een aanzet van 2 tot maximaal 10 regels. In mijn hoofd zijn het leuke verhalen. Maar wanneer ik vervolgens op internet ga zoeken naar wat informatie over het onderwerp, word ik al snel minder enthousiast en bekruipt mij het gevoel dat het allemaal al geschreven is.

Veel napraterij

Ik bespeur dan ook, wanneer ik het internet afstruin, dat er maar weinig blogs zijn met een eigen verhaal of een eigen visie. Veel is napraterij en het geeft weinig toegevoegde waarde of expertstatus aan het bedrijf of aan de persoon die het heeft geschreven. Ook zal de vindbaarheid (een van de redenen om te Bloggen) via Google niet heel erg stijgen, er zijn immers genoeg blogs te vinden over hetzelfde onderwerp. En de bezoeker bepaalt vervolgens zelf wel wie de autoriteit is.

Bloggen als communicatietool

Ondanks mijn moeite met het schrijven van een blog weet ik inmiddels wel dat bloggen een zeer goed instrument kan zijn om je bedrijf of jezelf beter in de markt te positioneren. Het internet staat vol met ik weet niet hoeveel redenen om te bloggen en ik kan de meeste redenen alleen maar beamen. Ik ga hier geen top-10 opsommen, want wat ik kan vinden kan iedereen vinden. Nou eentje dan. Mocht je nog in de Socialkeuzestress zitten dan is dit wellicht een reden om toch te gaan bloggen.

Social media en keuzestress

Keuzestress wie kent het niet. ‘De keuze is reuze ‘is een uitspraak die we allemaal kennen. Er valt veel te kiezen bij wat je ook doet. Maar kiezen is ook verliezen. Kies je voor het een, dan kies je niet voor het ander. Of je moet voor alles kiezen, zoals die dame die ik laatst sprak en met vijf paar schoenen de winkel uitliep. ‘Ik kon niet kiezen’ verzuchtte ze.
Maar waarom hebben bedrijven keuzestress wil je misschien weten. Daar ga ik graag op in. Bij het merendeel van de Nederlandse bedrijven worden zaken rondom marketing- of communicatie georganiseerd vanaf een kleine afdeling; of rechtstreeks door een directeur of een salesmanager, meestal ondersteund door een management assistent of secretaresse. Voor al deze bedrijven geldt dat tijd en middelen per definitie schaars zijn. Ofwel voortdurend staan zij voor de keuze: aan welke middelen ga ik mijn tijd besteden en hoeveel geld wil ik daaraan uitgeven.

Social media reddende engel of weerbarstige duivel

En toen was daar social media. Fantastisch dachten veel ondernemers. We zijn verlost van alle keuzes. We gaan ervoor zorgen dat we op de sociale platforms aanwezig zijn en we staan in direct contact met onze bestaande én nieuwe relaties. En dat allemaal zonder dat het ons maar ene euro gaat kosten. Honderdduizenden bedrijven zijn inmiddels actief op Twitter, Facebook en LinkedIn; en andere sociale platforms als Pinterest en Instagram kloppen ongeduldig op hun deur. Duizenden consultants verdienen inmiddels een goedbelegde boterham met social media advies. Je hoort ze roepen. Ga op Facebook want 90% procent van je klanten is er te vinden. Ja denk ik dan. Wij van wc-eend adviseren wc-eend. Je kunt immers net zo makkelijk roepen: ga de straat op want je weet zeker dat daar 100% procent van je klanten zich laat zien (met uitzondering van klanten met straatvrees). Laten we het nu maar eens eerlijk onder ogen zien. Social media kan je geweldig helpen met het betrekken van de markt bij jouw producten, het uitwisselen van informatie en het versterken van contacten en je merk. Maar stel dan wel eerst je doelen en maak vervolgens een plan. Feit is dat er inmiddels megaveel Twitter-accounts en Facebookpagina’s zijn aangemaakt waar niet of nauwelijks iets mee gebeurd. Omdat er geen plan achter zit en omdat het niet ingebed is in een communicatiestrategie. Zonde van de tijd.

Keuzestress is logisch

Social media is niet meer weg te denken uit onze samenleving. Er is een voortdurende druk om aanwezig te zijn op de diverse platforms. Natuurlijk lees ik ook dagelijks over nieuwe mogelijkheden, trends en technologie. Ik weet uit ervaring: als je daarnaast ook nog je dagelijkse werk hebt, is het bijna onmogelijk om elke ontwikkeling gedetailleerd te volgen. Keuzestress die daardoor ontstaat is logisch. Wij kiezen daarom voor aanvullende scholing en voor samenwerking met mensen en bedrijven die met ons een deel van de puzzel willen oplossen. Meer dan ooit geldt: je kunt het niet alleen, je hebt elkaar nodig.

Eerst duiden, dan kiezen

Voor het maken van keuzes is duiding essentieel. Een goede verkoper weet de juiste vragen te stellen en de klant zo op maat te bedienen. Zo werkt het ook met communicatie. Eerst de juiste vragen stellen en dan aan de slag. Daarbij blijven diverse basisprincipes rechtovereind staan. Elke vorm van communicatie begint met het verhaal. De content. Natuurlijk is vervolgens belangrijk dat het verhaal goed wordt verteld en geschikt is gemaakt voor de mensen aan wie je het wilt vertellen. Pas daarna komt de middelenkeuze aan bod. Je zal zien, als het verhaal goed staat en je weet aan wie je het wilt vertellen. Dan worden de kanalen al heel snel duidelijk en is stress niet meer nodig. 

Ervaar je ook keuzestress en wil je er over praten? Bel me dan maar even (0162) 403886.

Douwe Soepboer

(concept & tekst)