Iedere maandag hebben wij bij Reach om 11:00
uur overleg over lopende projecten, over vakantiedagen, over onze eigen
communicatie, over wat we gaan tweeten enz, enz. Wat ook iedere maandag aan de
orde komt is. 'Wie schrijft deze keer de BLOG?'. Een ieder van ons, en af en
toe een gastblogger, schrijft bij toebeurt een blog. Het komt erop neer dat
iedereen eens in de 4/5 weken aan de beurt is om iets te schrijven. Moet te
doen zijn toch?
Blogstress
Ik wil graag aansluiten bij het blog van Douwe
Soepboer over keuzestress. Volgens mij komt daar nog een stress bij. Wanneer je
eenmaal de keuzes hebt gemaakt voor een medium, dan dient deze ook onderhouden
te worden. Is er gekozen voor twitter, dan moet je op z'n minst regelmatig een
tweet de wereld in slingeren. En zit je op LinkedIn dan dien je ook tekenen van
leven achter te laten. Dus volgens mij komt er een nieuwe stress bij. Die van
mij? Blogstress.
Voor mij is een blog schrijven iedere keer weer een hele opgave. Ik ben geen schrijver en dat zal ik wel nooit worden. Dat was vroeger al bij het schrijven van een opstel op de lagere school, of het schrijven van een scriptie op de Kunst Akademie. Om je een beeld te geven. In mijn computer staan inmiddels 5 of 6 aanzetten tot een blog over de meest fantastische onderwerpen. Echter is het iedere keer een aanzet van 2 tot maximaal 10 regels. In mijn hoofd zijn het leuke verhalen. Maar wanneer ik vervolgens op internet ga zoeken naar wat informatie over het onderwerp, word ik al snel minder enthousiast en bekruipt mij het gevoel dat het allemaal al geschreven is.
Voor mij is een blog schrijven iedere keer weer een hele opgave. Ik ben geen schrijver en dat zal ik wel nooit worden. Dat was vroeger al bij het schrijven van een opstel op de lagere school, of het schrijven van een scriptie op de Kunst Akademie. Om je een beeld te geven. In mijn computer staan inmiddels 5 of 6 aanzetten tot een blog over de meest fantastische onderwerpen. Echter is het iedere keer een aanzet van 2 tot maximaal 10 regels. In mijn hoofd zijn het leuke verhalen. Maar wanneer ik vervolgens op internet ga zoeken naar wat informatie over het onderwerp, word ik al snel minder enthousiast en bekruipt mij het gevoel dat het allemaal al geschreven is.
Veel napraterij
Ik bespeur dan ook, wanneer ik het internet
afstruin, dat er maar weinig blogs zijn met een eigen verhaal of een eigen
visie. Veel is napraterij en het geeft weinig toegevoegde waarde of
expertstatus aan het bedrijf of aan de persoon die het heeft geschreven. Ook
zal de vindbaarheid (een van de redenen om te Bloggen) via Google niet heel erg
stijgen, er zijn immers genoeg blogs te vinden over hetzelfde onderwerp. En de
bezoeker bepaalt vervolgens zelf wel wie de autoriteit is.
Bloggen als communicatietool
Ondanks mijn moeite met het schrijven van een
blog weet ik inmiddels wel dat bloggen een zeer goed instrument kan zijn om je
bedrijf of jezelf beter in de markt te positioneren. Het internet staat vol met
ik weet niet hoeveel redenen om te bloggen en ik kan de meeste redenen alleen
maar beamen. Ik ga hier geen top-10 opsommen, want wat ik kan vinden kan
iedereen vinden. Nou eentje dan. Mocht je nog in de Socialkeuzestress zitten
dan is dit wellicht een reden om toch te gaan bloggen.
