Afgelopen week zag ik een abri met een uiting van Calvé Pindakaas. Het was al donker en wat ik van een afstand zag was een lichtgevende abri met daarin een poster met daarop een grote pot pindakaas en ik herkende de blauwe sticker van de Consumentenbond erop.
Zonder ook maar een letter te lezen wist ik wat de boodschap was. Calvé Pindakaas. Best getest!
Ik kwam dichter bij de abri en kon toen ook de tekst te lezen. Nou ja lezen. Ik voelde Prof. dr. E.I. Kipping, een typetje van Kees van Kooten, in mij naar boven komen. Ik deed een poging om het te lezen. Dit was niet makkelijk. Was het fonetisch? Ik probeerde hardop de zin uit te spreken. Maar ik kreeg het niet voor elkaar. Vervolgens liet ik mijn oog afglijden naar de zin onder de pot. En daar begon het kwartje te vallen.
Om de boodschap over te brengen greep men terug naar de uitspraak van het jongetje met de pet uit de commercial van 1984. 'Stom hè, ik vind het gewoon lekker.' Waarschijnlijk, omdat hij in die commercial pietamientjes zei in plaats van vitamientjes, zijn ze er vanuit gegaan dat hij dan ook niet goed kon schrijven en staan de zinnen vol met kinderschrijffouten. Ik ben van mening dat geen enkel kind het zo zal schrijven. Simpelweg omdat het ze zo niet is aangeleerd.
Wanneer kinderen dit op school zo zouden schrijven hebben ze in deze twee zinnen zes fouten gemaakt. Een dikke onvoldoende. En kinderen vinden een onvoldoende niet leuk.
Bekijk je de poster nog beter dan kun je je afvragen hoe een kind al zoveel kennis van lettertypes kan hebben voor zijn leeftijd. Ik denk, en dat is een aanname, dat kinderen een leuker letter zullen kiezen uit de computer. Comic sans misschien. Ik ben dan ook erg benieuwd naar deze uiting wanneer hij gemaakt wordt door kinderen in een leeftijd tussen 6 en 10 jaar.
Ik trek hieruit 2 conclusies
1. Deze uiting is gemaakt door mensen die niet met Calvé Pindakaas zijn groot geworden en daardoor helaas nog steeds grote schrijffouten maken.
2. De uiting communiceert beter zonder tekst.
Robert Luttikholt (concept & ontwerp)
